ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΗ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ 18/12/2010

Αισιόδοξοι χαρακτηρίζονται οι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι έτσι ώστε να αλλάξουν μία κατάσταση,πάντοτε προς το καλύτερο. Οι πράξεις τους χαρακτηρίζονται από μια διάθεση ελπίδας,αυτοπεποίθησης,αποφασιστικότητας και δημιουργικότητας.

Σύμφωνα με τον Βολταίρο,αισιόδοξος είναι ένας τρελός που λέει ότι όλα πάνε καλά ενώ όλα πάνε άσχημα και κατά τον Ντίκενς,αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος ο οποίος βλέπει φως εκεί που δεν υπάρχει φως.

Συγκρατημένος είναι αυτός που ελέγχει τον εαυτό του. Είναι ο θετικός άνθρωπος,αυτός που συγκρατεί αριθμούς,συγκρατεί πρόσωπα και περιστατικά,κρατάει μυστικά. Όταν θέλουμε να βοηθήσουμε κάποιον έτσι ώστε να τον κάνουμε να αποφύγει βεβιασμένες και επιπόλαιες πράξεις τον συμβουλεύουμε να συγκρατηθεί. Αυτός που συγκρατιέται από μόνος του,λέγεται συγκρατημένος,

Συγκρατημένη αισιοδοξία λοιπόν έχουν όλοι αυτοί που πιστεύουν, ελπίζουν, ότι η Ελλάδα σήμερα μπορεί να βγει από την κρίση. Βλέπουν φως στο τούνελ,ως αισιόδοξοι αλλά όρκο δεν παίρνουν,καθότι συγκρατημένοι. Είτε πρόκειται για ξένους είτε για ντόπιους,όλοι αυτοί που διαχειρίζονται την κρίση δηλώνουν ενθουσιασμένοι, περιχαρείς,περήφανοι για τις πράξεις τους και αισιόδοξοι για το μέλλον της Ελλάδας. Οι άνθρωποι βέβαια είναι συγκρατημένοι διότι βλέπουν το παρών της Ελλάδας και έχουν τις επιφυλάξεις τους. Το παρελθόν,φυσικά και μετράει αλλά όπως συμβαίνει παντού,οι παραδόσεις είναι για να σπάνε. Υπήρχε κανείς που πίστευε ότι θα κερδίζαμε τοEURO στην Πορτογαλία. Συμπεριλαμβανομένου του Ρεχάγκελ και του Ζαγοράκη. Αυτά όμως γίνονται μια φορά στα 100 χρόνια. Κάθε μέρα Πάσχα,γίνεται;Δεν γίνεται.

Επειδή ο Eλληνας από την φύση του δεν έχει καλή μνήμη, δεν μπορεί δηλαδή να συγκρατήσει ούτε νούμερα ούτε αριθμούς,ούτε και πρόσωπα μάλλον ξεχασιάρη μπορείς να τον πεις. Δεν μπορεί να συγκρατήσει ένα όνομα. Καραμανλής,Παπανδρέου,Μητσοτάκης,για δεκαετίες τους έβγαζε συνεχώς αλλά δυστυχώς μετά απο 30 χρόνια πάλι αυτούς θα ξαναψηφίσει χωρις να θυμάται τι τράβηξε μαζί τους τις προηγούμενες φορές.

Αντιθέτως,απαισιόδοξος είναι εκείνος ο οποίος όταν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά,διαλέγει και τα δύο.[ΟΣΚΑΡ ΓΟΥΑΙΛΝΤ]Κλασική περίπτωση απαισιόδοξης αισιοδοξίας είναι η Ελληνική Κυβέρνηση η οποία ενώ νόμιζε πως υπάρχουν λεφτά,δεν μπόρεσε να τα βρει.Καταρχην.Επειτα άρχισαν να ψάχνουν αλλού. Βρήκαν λεφτά στο Δ.Ν,Τ και στην Ε.Ε.Μεγάλο δίλημμα. Όπως είναι γνωστό η απόγνωση αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο. Η πίεση που ασκεί στην λήψη της απόφασης είναι τεράστια. Αν προσθέσουμε και τον περιορισμένο χρόνο,μέσα στον οποίο έπρεπε να δράσουν,το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο. Είχαν βέβαια ακόμα μια δικαιολογία. Έπρεπε να πληρωθούν και οι τρέχουσες υποχρεώσεις. Μισθοί, συντάξεις,δόσεις για γερμένα υποβρύχια,ληγμένα φάρμακα,χαλασμένα τρένα,μεταχειρισμένα αεροπλάνα,αμοιβές σε εργολάβους για ημιτελή και κατεστραμμένα έργα,παλαιά γαμησιάτικα κ.τ.λ.Μεταξύ των δυο τοκογλύφων,Δ.Ν.Τ και Ε.Ε, διάλεξαν και τους δυο.

Συνεχίζοντας την έρευνα μου διάβασα πολλά λεξικά,μπήκα στο διαδίκτυο και βρήκα και άλλες ερμηνείες των λέξεων. Με άρεσε πολύ αυτό που λέει ότι απαισιόδοξος είναι ο πολύ καλά ενημερωμένος αισιόδοξος. Δεν βρήκα όμως πουθενά πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον ένα τύπο από τον άλλο. Πως είναι φατσικά. Τι χαρακτηριστικά έχουν. Τι ύφος έχουν.. Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις φυσιογνωμιστή ούτε ψυχιάτρου παρ όλα αυτά στηρίχθηκα στην εμπειρία και στην καλή διάθεση μου για μάθηση. Άλλωστε όλος ο κόσμος ήταν συνεργάσιμος και με μεγάλη ευχαρίστηση προσεφέρετο οικειοθελώς,εν ονόματι της μελέτης. Διαπίστωσα πως έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Στο σύνολο τους και οι δυο τύποι μοιάζουν. Ξεκίνησα λοιπόν την έρευνα αγοράς και μάλιστα από τα χαμηλά. Από τις λαϊκές αγορές. Εκεί όπου μαζεύεται ο πολύς κόσμος. Θα εξαιρέσω τους κλασικούς ζητιάνους. Αυτούς που προσποιούνται τεχνηέντως και επιθυμούν την συναισθηματική επίκληση των υπολοίπων. Οι περισσότεροι από τους οποίους, με θλιμμένο και καταπονημένο ύφος,κλαίγοντας,πολλές φορές,παρακαλούν για ελεημοσύνη. Αυτοί,κάνουν μπαμ, από μακρυά. Υπήρχαν όμως και οι άλλοι,νορμάλ,φυσιολογικοί,νοικοκυραίοι άνθρωποι, φαινομενικά,που σου τραβούσαν την προσοχή. Τα φαινόμενα όμως απατούν. Όλοι αυτοί που ανήκουν στην καινούργια κατηγορία των νεόπτωχων Ελλήνων,παλαιοί κιμπάριδες,περνούσαν με τα άδεια τους καροτσάκια, μπροστά από τους πάγκους των παραγωγών περιμένοντας μπας και πέσουν οι τιμές, αργά κατά το μεσημεράκι,που τελειώνει η λαϊκή,μήπως και περισσέψει τίποτα και για αυτούς ώστε να λαδώσουν το εντεράκι τους. Παλαιοί Έλληνες, χουβαρντάδες,περήφανοι,αξιοπρεπείς,τους κατάντησαν επαίτες. Σαν τα μούτρα τους. Φοβισμένοι,γεμάτοι ντροπή,με πεσμένο ηθικό,απελπισμένοι,με κατεβασμένα τα αυτιά και το κεφάλι έτσι ώστε μην τυχόν και τους δει κανένας γνωστός. Το δυστύχημα είναι ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι σπάνιες .Σύμφωνα με τα επίσημά τους στοιχεία, 30 τοις 100 των Ελλήνων ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχειας. Φοβάμαι ότι δεν μετρούν τους άλλους τόσους περίπου, που είναι πάμφτωχοι. Φάτσες δυστυχισμένες,βλέμματα γεμάτα πανικό,οι περισσότεροι με ύφος συν ενόχου που καταφέρανε κάποιοι να τους το επιβάλουν λέγοντας τους ότι τα φάγανε μαζί,στηρίζονται στην φιλευσπλαχνία των εμπόρων. Ξέρουν πλέον ότι χαΐρι από τους άλλους,τους υπεύθυνους κυβερνώντες δεν υπάρχει.